بعث (مفردات‌نهج‌البلاغه)بَعث (به فتح باء و سکون عین) و ابتعاث، از مفردات نهج البلاغه به معنای فرستادن و برانگیختن می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در مورد به نبوت رسیدن رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و روز قیامت از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیبَعث (به فتح باء و سکون عین) و ابتعاث، به معنای فرستادن و برانگیختن آمده است. معنی این کلمه به اختلاف موارد فرق می‌کند؛ چراکه معنی مشهور آن در «نهج البلاغه» بعثت انبیاء و گاهی بعث در روز قیامت است. «بعیث»: نیز به معنای برانگیخته شده آمده است. ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) در خصوص برگزیده شدن رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به رسالت می‌فرمایند: «انّ الله بعث محمدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و سلم نذیرا للعالمین و امینا علی التنزیل» آن حضرت (علیه‌السلام) در رابطه با قیامت نیز فرموده است: «عباد مخلوقون اقتدارا و مربوبون اقتسارا ... و کائنون رفاتا و مبعوثون افرادا ...» همچنین در دعا به مقام رسالت می‌فرماید: «فهو شهیدک یوم الدین و بعیثک بالحق و رسولک الی الخلق ... اکرم لدیک منزلته و اتمم له نوره و اجزه من ابتعاثک له مقبول الشهادة ...» ۳ - تعدادکاربرداین کلمه با مشتقاتش ۳۹ بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بَعث»، ص۱۴۴. |